Wiele osób nas uważa, że choroby weneryczne ich nie dotyczą. Jednak sporo tego rodzaju schorzeń, w tym rzeżączka, wcale nie są tak mało powszechne. Dlatego tak ważne jest stosowanie odpowiednich środków ostrożności w celu zapobiegania zakażeniom.
Czym jest rzeżączka?
Rzeżączka, która nazywana jest również tryprem, to choroba weneryczna – przenoszona drogą płciową, za której powstawanie odpowiedzialne są dwoinki rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). Drobnoustroje te również nazywane są gonokokami. Są to nieruchliwe bakterie tlenowe wrażliwe na większość antybiotyków i na środki dezynfekcyjne. Wykazują wysoką wrażliwość na wysychanie i światło, jednak w wilgotnym środowisku, na przykład na ręcznikach, gąbkach, pościeli czy bieliźnie mogą przeżyć nawet dobę.
Zakażenie dwoinką rzeżączki
Dwoinką rzeżączki można zakazić się wskutek stosunku płciowego bez zabezpieczenia z osobą będącą nosicielem bakterii – w celu zapobiegania zaleca się stosowanie prezerwatyw. Również do infekcji dochodzi poprzez stosowanie tych samych przedmiotów higieny codziennej, na przykład ręczników, bielizny, gąbek i innych. Zakażają się ponadto noworodki podczas porodu od chorej matki – pierwszym symptomem zakażenia jest gonokokowe zapalenie spojówek, które może prowadzić nawet do utraty wzroku.
Objawy rzeżączki
Wśród objawów rzeżączki pojawiają się głównie ból i pieczenie przy oddawaniu moczu, a także wyciek z cewki moczowej. Objawy na ogół prędzej zauważalne są u mężczyzn – już po 3-5 dniach. U kobiet zwykle widoczne są po 1-2 tygodniach i mają formę niewielkich upławów, obfitej menstruacji, zaburzenia cyklu miesiączkowego.
Nieleczone zakażenie może przerodzić się w infekcję całego układu moczowo-płciowego, także infekcji odbytu czy gardła poprzez naczynia krwionośne. Notowane są również zapalenia jajowodów, ropnie, bezpłodność, zmiany w obrębie stawów czy serca.
Dostępne metody leczenia
Rzeżączkę można wykryć bez problemów poprzez badanie bakteryjne wydzieliny z cewki moczowej u mężczyzn lub też z pochwy u kobiet.
Dwoinkę rzeżączki można łatwo wyeliminować przy stosowaniu odpowiednio dobranych antybiotyków. Najczęściej stosuje się cefalosporyny trzeciej generacji, na przykład cefiksym, ceftriakson, a także chinolony – ciprofloksacyna, ofloksacyna, lewofloksacyna. W leczeniu skuteczna jest również penicylina. W celu poprawy efektywności leczenia stosuje się także kilka antybiotyków.
Noworodki kobiet chorujących na rzeżączkę poddawane są zabiegom Credégo polegającym na przemywaniu oczu roztworem azotanu srebra, co zapobiega rzeżączkowemu zapaleniu spojówek.
