Za zakażenia układu moczowo-płciowego u mężczyzn i u kobiet odpowiedzialne są różne rodzaje drobnoustrojów. Niektóre z nich są trudne w diagnozowaniu i w związku z tym leczenie chorób przez nie wywoływanych także jest skomplikowane. Należą do nich między innymi bakterie atypowe z gatunku Ureaplasma urealyticum. Bakterią tą można zakazić się przede wszystkim podczas stosunku płciowego z osobą będąca jej nosicielem.
Czym jest Ureaplasma urealyticum?
Ureaplasma urealyticum to jeden z najmniejszych organizmów żywych, który jest w stanie rozmnażać się pozakomórkowo. Bakteria tak podobna jest do Chlamydii i Mycoplasmy – nie posiada własnej ściany komórkowej i żyje wewnątrz innych komórek. To powoduje, że jest ona trudna w leczeniu, ponieważ większość antybiotyków działa na zasadzie uszkadzania ścian komórkowej bakterii.
Objawy zakażenia bakterią Ureaplasma urealyticum
U wielu chorych, zwłaszcza u mężczyzn zakażenie Ureaplasma urealyticum przebiega bezobjawowo. To powoduje, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że są zarażone bakterią i jednocześnie sprzyja to dalszemu zakażaniu przez nie swoich partnerów seksualnych.
Wśród objawów zakażenia występują:
- ból i pieczenie w okolicy cewki moczowej
- konieczność częstego oddawania moczu
- uczucie parcia na pęcherz
- krwawienie lub wyciek z cewki moczowej
W przypadku braku podjęcia leczenia bakterii Ureaplasma urealyticum mogą pojawić się powikłania takie jak zapalenia cewki moczowej, zapalenia najądrza, bezpłodność, poronienia, powikłania ciążowe. W rzadkich przypadkach pojawiają się zapalenia stawów i mięśni, dolegliwości ze strony układu nerwowego.
W celu określenia, czy za objawy odpowiedzialna jest Ureaplasma urealyticum, konieczne jest wykonanie odpowiednich badań. W tym celu poleca się głównie testy genetyczne typu PCR o wysokiej czułości – polegają one na pobraniu wymazu z cewki moczowej u mężczyzn lub cewki moczowej albo szyjki macicy, jajników i jajowodów u kobiet.
Leczenie zakażeń Ureaplasma urealyticum
Skuteczną metodą leczenia jest terapia antybiotykowa. W tym celu stosuje się głównie tetracykliny, na przykład doksycyklinę, a także makrolidy – azytromycynę lub inne antybiotyki z tej grupy. Leczenie powinno obejmować zarówno osobę zakażoną, jak i jej partnerów seksualnych, nawet jeżeli nie występują u nich objawy zakażenia Ureaplasma urealyticum.
Bakterie Ureaplasma urealyticum często powodują wiele problemów z układem moczowo-płciowy, a za sprawą tego, że są rzadko wykrywane, również pacjenci leczeni są niewłaściwie. Rozwiązaniem jest samodzielne wykonanie odpłatnych badań PCR mających na celu określenie, czy źródłem niepokojących objawów są bakterie atypowe, w tym Ureaplasma urealyticum.
